Reumatische ziekten, in de volksmond vaak reuma genoemd, is een verzamelnaam voor meer dan 200 verschillende aandoeningen aan de botten, gewrichten, spieren, pezen, kapsels en bindweefsels. Het zijn ontstekingsziekten van het lichaam, die worden veroorzaakt door een auto-immuunstoornis. Een auto-immuunstoornis ontstaat als het eigen immuunsysteem lichaamseigen cellen en weefsels niet meer herkent als eigen en daardoor gaat aanvallen. Deze aandoening kan zich eigenlijk op alle plekken in het lichaam voorkomen leiden tot ernstige beschadiging van organen en/of andere lichaamsdelen. Een van de meest bekende van deze ziekten is reumatoïde artritis. Hierbij valt het eigen immuunsysteem de gewrichten van patiënten aan, meestal eerst de kleine gewrichten van de handen, later vaak ook andere. Andere veelvoorkomende locaties van reumatische ziekten zijn bijvoorbeeld de huid (psoriasis) en de darmen (ziekte van Crohn).

Omdat het immuunsysteem het eigen lichaam aanvalt is de ‘reguliere’ behandeling dan ook het onderdrukken van dit immuunsysteem. Hiervoor wordt meestal gebruik gemaakt van middelen die het stresshormoon cortisol nabootsten, zoals prednison. In ernstiger gevallen wordt soms gebruik gemaakt van chemotherapeutische middelen zoals methotrexaat. De bijwerkingen van deze middelen zijn vaak veel en erg belastend. Zo kunnen hierdoor maag- en darmklachten en hart- en vaatziekten worden veroorzaakt.

“Er is weinig bekend over het effect van voeding op reuma.”

Niets is minder waar! Waar goede voeding het onstekingsproces kan verminderen en klachten kan reduceren, kan de verkeerde voeding het immuunsysteem juist extra prikkelen en activeren. Bij een actief immuunsysteem komen schadelijke zuurstofradicalen vrij (oxidatieve stress), die extra schade toebrengen aan het lichaam. Als we niet genoeg van de zogenoemde antioxidanten eten in onze voeding kan dit de nadelige gevolgen van reumatische ziekten fors verergeren. Verder is een gebrek aan vis in ons dieet gerelateerd aan een verhoogde kans op hart- en vaatziekten en reumatische ziekten.

Een ander veelvoorkomend misverstand is dat de oorzaak van deze ziekten onbekend is en dat mensen levenslang hier last van zullen blijven houden. Hieronder bij de orthomoleculaire verklaring en behandeling zal ik uitleggen waarom dit niet klopt en wat er aan te doen is.

In de orthomoleculaire geneeskunde kijken we naar de oorzaken van het ontstaan van een auto-immuunstoornis. Hoewel reumatische ziekten zich zeer divers kunnen uiten, blijken de onderliggende oorzaken veelal hetzelfde. De verklaring moet dan ook worden gezocht in een immuunsysteem dat continu actief is en niet meer doet waarvoor het bedoeld is. Als dit gecombineerd wordt met een ontstekingsproces dat niet meer uitgezet kan worden door bijvoorbeeld een gebrek aan omega-3-vetzuren kan dit bij gevoelige individuen lijden tot een auto-immuunziekte.

Normaal gesproken is ons immuunsysteem alleen ’s nachts een beetje actief om te checken of alles goed gaat en eventuele rommel op te ruimen. Overdag moet het in de ‘hokken’ zijn, het immuunsysteem is namelijk te duur in de zin van energieconsumptie. Als het immuunsysteem overdag wel actief moet zijn bij infecties b.v. gaan mensen zogenaamd ziektegedrag vertonen. Hierbij wordt energie gespaart in andere systemen, door niet te willen eten, geen zin te hebben in seks, niet te willen bewegen en somber te zijn. Mensen met ernstige reumatische aandoeningen hebben vaak vergelijkbare bijkomende klachten.

De vraag blijft dus waarom het immuunsysteem zo overmatig actief is. Hiervoor kunnen meerdere verklaringen zijn, waarvan de belangrijkste een laaggradige ontsteking in de darm is. Het totale oppervlak met de buitenwereld bedraagt ca. 300m2 (de huid ca. 1,5m2) en staat dagelijks bloot aan breed scala aan belasting. Onze westerste leefstijl geeft een bijna continue aanslag en belasting voor onze darmen. Zeker in combinatie met chronische stressoren kan dit reumatische ziekten tot gevolg hebben.