Diabetes Mellitus, letterlijk ‘honingzoete doorstroming’, wordt in de volksmond ook wel suikerziekte genoemd. Deze ziekte wordt onderscheiden in 2 types. Type 1 wordt een aangeboren aandoening genoemd, waarbij het eigen immuunsysteem de insuline producerende cellen in de alvleesklier (pancreas) aanvalt en kapot maakt. Deze mensen kunnen geen eigen insuline meer produceren en moeten altijd insuline spuiten of gebruik maken van een pomp.

Diabetes Mellitus type 2 is een aandoening waarbij het lichaam te lang en te vaak is blootgesteld aan (hoge hoeveelheden) insuline. Hierdoor ontstaat er eerst resistentie voor insuline, waardoor de pancreas steeds meer insuline moet produceren voor hetzelfde effect. Uiteindelijk kan deze ook uitgeput raken en ontstaat er ook een tekort. Type 2 Diabetes werd vroege ouderdomssuiker genoemd, omdat het uitsluitend op oudere leeftijd (50+) voorkwam. De laatste decennia is het aantal mensen met deze aandoening echter sterk gestegen en komt ook op steeds jongere leeftijd voor. In Amerika zijn er tegenwoordig zelfs kleuters met type 2 Diabetes! Uit recent onderzoek van het Erasmus MC kwam naar voren dat het aantal mensen dat deze ziekte ontwikkeld is opgelopen naar 1 op de 3! En de kans om een voorfase van deze ziekte te krijgen is voor een 45-jarige zelfs 48%. Deze schrikbarende getallen zijn een grote zorg voor de gehele gezondheidszorg en overheid vanwege de gezondheidsrisico’s en de kosten die deze ziekte met zich mee brengt.

Zelfs op Wikipedia staat over Diabetes Mellitus dat het een ongeneeselijke ziekte is en dat je wel suiker kunt blijven eten. Van veel kanten krijgen mensen te horen dat je van veel suiker eten niet zomaar diabetes krijgt en diabeten gewoon suiker (koolhydraten) kunnen blijven eten. Eigenlijk is dit een heel vreemde gedachte aangezien type 2 Diabetes altijd voorafgegaan wordt door insulineresistentie.

Insuline is een hormoon dat de bloedsuikerspiegel reguleert en telkens als je koolhydraten eet wordt vrijgemaakt. Daarom is een ander misverstand dat ook dat je het beter vaker kleine hoeveelheden zou moeten eten. Maar iedere keer dat je eet moet je pancreas (alvleesklier) insuline produceren, des te vaker dit gebeurt hoe langer er insuline in het bloed aanwezig is. Dit vergroot de kans op het ontwikkelen van insulineresistentie en uiteindelijk Diabetes Mellitus. Natuurlijk is de hoeveelheid die nodig is afhankelijk van de soort koolhydraten die gegeten worden. Het onderscheid dat voornamelijk snelle suikers slecht zijn en langzame goed is echter niet correct. De beste maat voor de voor de mate waarin de bloedsuikerspiegel zal stijgen bij bepaalde voedingsmiddelen is de glycemische lading (GL). De glycemische lading houdt namelijk niet alleen rekening met de snelheid van koolhydraatomzetting (glycemische index), maar ook met de totale hoeveelheid koolhydraten. Dat laatste is relevant voor de hoeveelheid insuline die het lichaam moet vrijmaken.

In de orthomoleculaire geneeskunde gaan we ervanuit dat een type 2 Diabetes wel (grotendeels) reversibel is. Als we kijken naar de oorzaken van Diabetes Mellitus dan begint het allemaal dus met resistentie voor insuline. Hierboven bij de veelvoorkomende misverstanden over Diabetes Mellitus heb ik reeds uitgelegd wat het effect is van te vaak en te veel insulineproductie. De oorzaak is terug te voeren op onze (westerse) leefstijl. In landen als China kwam Diabetes Mellitus eigenlijk niet voor voordat de westerse voedingsindustrie zijn intrede deed.

Naast voeding heeft (gebrek aan) beweging ook een grote invloed. Beweging zorgt er op meerdere manieren voor dat onze spieren gevoeliger worden voor insuline, zeker als we enige tijd niet hebben gegeten. Tegenwoordig zitten mensen vaak hele dagen op het werk achter de computer, rijden heen en weer in de auto en zitten thuis op de bank. Deze zittende leefstijl is samen met onze slechte voeding de belangrijkste oorzaken van de explosie aan Diabetici. Hieronder leg ik uit wat er aan te doen valt.