Een depressie is een aandoening die in toenemende mate voorkomt in voornamelijk westerse landen. Volgens de laatste getallen krijgt bijna 20% (!) van de volwassenen ooit in het leven te maken met een depressie. Dit zijn naar schatting jaarlijks 550.000 mensen. Niet alleen ouderen, maar ook steeds meer jongeren hebben last van depressieven klachten. In 2015 gebruikte in totaal 17.000 jongeren tot 21 jaar een antidepressivum (SSRI), dit is een stijging van 40% sinds 2007!
Volgens de ‘reguliere’ benadering valt een depressie te kwalificeren als het samen voorkomen van meerdere symptomen. Hierbij is een depressieve stemming belangrijk, echter niet voldoende voor de diagnose. Andere symptomen zijn geen interesse en/of plezier meer hebben, eetproblemen, slaapproblemen, vermoeidheid, concentratieverlies, negatief zelfbeeld, doodsgedachten en/of –wens.

Het belangrijkste misverstand over depressie is dat deze altijd wordt veroorzaakt door een tekort aan serotonine. Deze neurotransmitter wordt daarom ook wel het gelukshormoon genoemd. De meest gebruikte antidepressiva (SSRI’s) grijpen hier ook op in. Dat doen zij door de heropname van serotonine te remmen, waardoor serotonine langer zijn werking kan doen. Bij veel mensen blijken deze middelen echter niet (voldoende) te werken. Dit kan mede veroorzaakt worden, doordat bij een groot deel van de depressieve mensen niet een serotonine-, maar dopaminetekort de oorzaak is.

Volgens de bekende psychiater Bram Bakker wordt de werking van antidepressiva zwaar overschat en veel te vaak voorgeschreven. Bijna 1 miljoen Nederlanders slikken momenteel deze middelen en vaak dus zonder het gewenste effect.

In de orthomoleculaire geneeskunde kijken we naar de oorzaken die uiteindelijk hebben geleid tot een depressie. Daarvoor moeten we eerst kijken naar de normale werking van ons lichaam. De hierboven genoemde klachten ontstaan namelijk ook bij iedereen voor die flink ziek is. Iemand die met hoge koorts in bed ligt voelt zich somber, is teruggetrokken, wil niet eten, etc. De overeenkomst is niet toevallig.

Uit onderzoek komt naar voren dat er bij depressieve mensen een ontstekingsreactie in de hersenen een belangrijke rol speelt. Niet voor niets blijkt uit recent onderzoek van het VUMC dat patiënten met reuma, naast een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, ook meer kans hebben op het ontwikkelen van een depressie. In alle gevallen bleken macrofagen (bepaalde ontstekingscellen) betrokken. Chronische ontstekingen in het lichaam zorgen ervoor dat de bouwstoffen van dopamine en serotonine in grote mate worden gebruikt. Hierdoor kan een tekort hiervan ontstaan. Volgens de orthomoleculaire benadering is een tekort van dopamine en/of serotonine dus niet de oorzaak, maar een gevolg.