Het Chronisch Vermoeidheidssyndroom / Myalgische Encefalomyelitis (CVS/ME) is een syndroom, wat betekent dat het regulier wordt gedefinieerd door de aanwezigheid van een aantal symptomen. Het belangrijkste kenmerk hiervan is een ernstige langdurige vermoeidheid, die het lichamelijk en geestelijk functioneren ernstig negatief beïnvloed. De term Myalgische Encefalomyelitis (ME) geeft een betere verklaring. Letterlijk betekend ME ontsteking van de hersenen en ruggenmerg. Dit is een redelijk correcte omschrijving, aangezien het chronisch vermoeidheidssyndroom wordt veroorzaakt door een chronische ontstekingsreactie in het lichaam. Bij het chronisch vermoeidheidssyndroom is deze ontsteking ook in de hersenen gemeten. De continue ontsteking zorgt voor uitputting van essentiële voedingsstoffen, zeker als die niet worden aangevuld in het dieet. Deze zaken tezamen zorgen voor de chronische vermoeidheid.

Het chronisch vermoeidheidssyndroom is een aandoening die regulier nog weinig erkenning krijgt. Belangrijke misverstanden zijn dat de mensen die er aan lijden zich aanstellen, dat de aandoening niet bestaat en er geen aanwijsbare afwijkingen te vinden zijn bij mensen die lijden aan het chronisch vermoeidheidssyndroom. Gelukkig is er steeds meer gedegen wetenschappelijk onderzoek bekend over het chronisch vermoeidheidssyndroom, waaruit blijkt dat het een aandoening is die opvallend veel overlap heeft met een depressieve stoornis. In meerdere onderzoeken zijn de afwijkingen in het bloed bij het chronische vermoeidheidssyndroom zelfs nog meer uitgesproken dat bij een depressie.

Een andere veelvoorkomend misverstand over het chronisch vermoeidheidssyndroom is dat het eenzelfde ziekte is als fibromyalgie. Hoewel een aantal belangrijke klachten overeenkomen, is er 1 essentieel onderscheid aan te wijzen. Zoals u in het stuk over fibromyalgie kunt lezen is dat een aandoening die wordt gekenmerkt door het ontbreken van ontstekingen, terwijl die bij het chronisch vermoeidheidssyndroom juist het belangrijkste probleem zijn. De behandeling verschilt dan ook op essentiële punten met elkaar. Bij het kopje de orthomoleculaire behandeling van het chronisch vermoeidheidssyndroom ga ik hier nader op in.

In de orthomoleculaire geneeskunde kijken we naar de oorzaken van ontstekingen die uiteindelijk hebben geleid tot het syndroom van chronische vermoeidheid. In bijna alle gevallen is hier een chronisch, laaggradige, ontsteking van de darmen bij betrokken. Dit kan door vele factoren worden veroorzaakt. Bij een chronische ontsteking van de darmen is ons immuunsysteem continu actief. Hierdoor wordt veel energie verbruikt, waardoor vermoeidheid en uitputting op de loer ligt.

Alleen een chronische laaggradige ontsteking in de darm is niet voldoende om het chronisch vermoeidheidssyndroom te ontwikkelen. Bijna altijd is er een acuut stress verhogend moment aan te wijzen, waarop deze aandoening zich manifesteert. Veel voorkomend zijn een infectie (bacterie, virus), maar soms ook na acute uitputting (b.v. met weinig training een zeer intensieve of aanhoudende sportinspanning geleverd te hebben).

Bij acute infecties is ons immuunsysteem natuurlijk onontbeerlijk. Bij chronische activiteit kan het het echter ook zeer schadelijk zijn voor het eigen lichaam. Om schadelijke binnendringers te doden produceert het immuunsysteem toxische stoffen. Deze kunnen zeker bij continue uitscheiding ook de eigen lichaamscellen kapot maken. Door beschadiging van lichaamseigen cellen zorgt vervolgens weer voor een activatie van het immuunsysteem en zo onderhoud dit probleem dus zichzelf.